Το υψηλότερο σκορ, οι στρατηγικές των φαντασμάτων και μία μισοφαγωμένη πίτσα - Πράγματα που ίσως δεν γνωρίζατε με αφορμή τα 36α γενέθλια του παιχνιδιού.
Το Pac-Man ξεκίνησε σαν ένα βιντεοπαιχνίδι, αλλά εξελίχτηκε σε κάτι πολύ περισσότερο: ένα σύμβολο της ποπ κουλτούρας που σαν φιγούρα χρησιμοποιήθηκε και εξακολουθεί να βρίσκεται σε χώρους και αντικείμενα, άσχετα με τον κόσμο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών.
Το ημερολόγιο έδειχνε 22 Μάιου, του 1980, πριν ακριβώς 36 χρόνια, όταν το εμβληματικό παιχνίδι μπήκε για πρώτη φορά σε ένα ιαπωνικό «ουφάδικο». Το κλασικό arcade κυκλοφόρησε αρχικά στην Ιαπωνία και στις 26 Οκτωβρίου του ίδιου έτους στην Αμερική.Εξαρχής, είχε αποφασιστεί το το Pac-Man να διαφοροποιηθεί από οτιδήποτε κυκλοφορούσε εκεί έξω, μιας και στις αρχές του ‘80 τα περισσότερα arcade ζητούσαν από τον παίκτη να πυροβολεί εξωγήινους εισβολείς. Αντίθετα, στο νέο παιχνίδι, πρωταγωνιστής ήταν ένα μικρό, κιτρινωπό καρτούν με έναν αχαλίνωτο εθισμό να καταπίνει άσπρες κουκίδες, αποφεύγοντας την απειλή φαντασμάτων με μεγάλα, αγχωτικά μάτια που περιπολούσαν το ταμπλό.
Τίποτα δεν προμήνυε την επιτυχία που θα ακολουθούσε, επιτυχία που ούτε οι ίδιοι οι δημιουργοί του Pac-Man ανέμεναν, ενώ και οι αντιδράσεις του κοινού ήταν ανάμικτες.
Με αφορμή, λοιπόν, τα 36α γενέθλια του καλτ παιχνιδιού, ας δούμε 10 πράγματα που ίσως δεν γνωρίζατε για το Pac-Man…
Ο σχεδιαστής του Pac-Man δεν είχε εμπειρία στο σχεδιασμό και τον προγραμματισμό
Όταν ο Τόρου Ιβατάνι, δημιουργός του Pac-Man, ξεκίνησε το 1977, σε ηλικία 22 ετών, να εργάζεται στη Namco, δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο σχεδιασμό βιντεοπαιχνιδιών. Στην πραγματικότητα, ο Ιβατάνι περίμενε ότι θα εργάζονταν στα φλιπεράκια, αλλά κατέληξε να σχεδιάζει παιχνίδια τύπου Breakout όπως τα Gee Bee (1978), Bomb Bee και Cutie Q (1979).
Σχεδιασμένο με στόχο το γυναικείο κοινό
Τα ιαπωνικά «ουφάδικα» στα τέλη του ’70 και στις αρχές του ’80, ήταν σκοτεινά μέρη όπου σύχναζαν κυρίως άντρες. Τα παιχνίδια που κυριαρχούσαν ήταν shooting, εμπνευσμένα από την τεράστια επιτυχία του Space Invaders, μεταξύ αυτών μάλιστα και το δημοφιλές Galaxian της Namco. Έτσι, ο Ιβατάνι αποφασίζει να σχεδιάσει ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στον ανταγωνισμό.
«Όλα τα διαθέσιμα παιχνίδια υπολογιστών την εποχή εκείνη ήταν βίαια, πολεμικά παιχνίδια και τύπου Space Invader. Δεν υπήρχαν παιχνίδια που θα μπορούσε να απολαύσει ο καθένας και σίγουρα όχι οι γυναίκες. Ήθελα να σχεδιάσω ένα 'αστείο' παιχνίδι που και οι γυναίκες θα μπορούσαν να απολαύσουν», δήλωνε ο Ιβατάνι το 1986.
Έτσι, ο δημιουργός άρχισε να αναζητά ιδέες γύρω από τη λέξη «taberu» που σημαίνει «να τρως». Σταδιακά, στο μυαλό του άρχισε να σχηματοποιείται ιδέα ενός παιχνιδιού ονόματι «Pakku-Man» (προερχόταν από το «πάκου- πάκου» που στην ιαπωνική αργκό σήμαινε κάτι παρόμοιο με το «μασουλάω»).
Ο μύθος της πίτσας ως πηγή έμπνευσης του Pac-Man
Ένας ευρέως διαδεδομένος θρύλος θέλει τον Ιβατάνι να εμπνέεται τον πρωταγωνιστή του βιντεοπαιχνιδιού την ώρα που έτρωγε μια πίτσα. Κοίταξε τη στρογγυλή πίτσα με το ένα κομμάτι να λείπει, λέει ο θρύλος, και χρησιμοποίησε το περίγραμμα για τον ιδιαίτερο σχεδιασμό του Pac-Man.
Ο ίδιος ο Ιβατάνι φρόντισε να τροφοδοτήσει το θρύλο, ποζάροντας σε φωτογράφιση με μια μισοφαγωμένη πίτσα, όταν η φρενίτιδα για το παιχνίδι ήταν στο απόγειό της. Ωστόσο, σε μια συνέντευξη που έδωσε το 1986, παραδέχτηκε εν τέλει ότι ο θρύλος ήταν αληθής μόνο «κατά το ήμισυ».
«Στην Ιαπωνία, ο χαρακτήρας του στόματος (kuchi) είναι ένα τετράγωνο σχήμα. Δεν είναι κυκλικό σαν την πίτσα, όμως αποφάσισα να το στρογγυλοποιήσω», δήλωσε.
Το gameplay και τα φαντάσματα ήταν εμπνευσμένα από χαρακτήρες κόμικ
Καθώς ο Ιβατάνι συνέχιζε την ανάπτυξη ενός παιχνιδιού γύρω από την ιδέα του φαγητού, πρόσθεσε αρχικά το λαβύρινθο και κατόπιν σκέφτηκε τις μεγαλύτερες κουκίδες («power pills») που επιτρέπουν στον Pac-Man να τρώει τους εχθρούς του. Αργότερα, ο ίδιος αποκάλυψε πως εμπνεύστηκε την ιδέα των power pills από τον Ποπάυ, ο οποίος συχνά νικούσε τον αντίπαλό του τρώγοντας σπανάκι!
Από χαρακτήρες κόμικς εμπνεύστηκε, όμως, και τα φαντάσματα και συγκεκριμένα από τον Κάσπερ, αλλά και ένα manga, ονόματι Obake no Q-taro, ένα άτακτο φάντασμα που διασκέδαζε κλέβοντας φαγητό!
Συνέχεια....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου