Η βίλα του θρύλου στην Χαλκιδική

του Γιώργου Τούλα

Στη δεκαετία του εβδομήντα, στη Χαλκιδική, η δημιουργία μιας βίλας θεωρήθηκε από τους αρχιτέκτονες της εποχής αλλά και από τους πρώιμους δημοσιογράφους του life style ως ο ναός του στυλ. Μια βίλα στην κορφή του λόφου Γαλάνι, που πήρε το όνομα του από ένα περίφημο ληστή που έχασε τη ζωή του εδώ την εποχή της Τουρκοκρατίας, πάνω από τις εκτάσεις με τους αμπελώνες, με συγκλονιστική θέα στον Τορωναίο κόλπο, το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, αλλά και τα κοντινά δάση, το χωριό Παρθενώνας και στα αριστερά μέχρι το Πόρτο Κουφό.

Τα σχέδια για τη δημιουργία της βίλας ανατέθηκαν στον γνωστό αρχιτέκτονα Κώστα Καψαμπέλη, στα μέσα της δεκαετίας του 60. Η τοποθεσία ήταν ιδανική. Τίποτε απολύτως δεν μπορούσε να περιορίσει τη θέα του σπιτιού σε όλες τις πλευρές του ορίζοντα. Για τα σχέδια επιλέχθηκε η μοναστηριακή αρχιτεκτονική του Αγίου Όρους. Το σπίτι από μακριά μοιάζει με τις μονές που είναι σκαρφαλωμένες στο όρος Άθως. Η αστική προσέγγιση και κυρίως η προσαρμογή παραδοσιακών αρχιτεκτονικών στοιχείων σε μοντέρνες χρήσεις, αποτέλεσε το κύριο μέλημα του σχεδιασμού. Κάτω στην άκρη του λόφου το δικό του, ιδιωτικό λιμανάκι και απέναντι το νησάκι Κέλυφος, που μοιάζει με χελώνα. Και εντός του μια εσωτερική αυλή που θυμίζει τους αυλόγυρους των παλιών κάστρων.

Το χτίσιμο του σπιτιού κράτησε από το 1970 μέχρι το '74. Τα υλικά που επιλέχθηκαν ήταν όλα εξαιρετικής ποιότητας και η μεταφορά τους στην περιοχή αλλά και στο λόφο ήταν μια δύσκολη υπόθεση, αφού δρόμοι δεν υπήρχαν και η θάλασσα ήταν η κύρια δίοδος. Ξυλεία από καστανιές μεταφέρθηκε από το Άγιο Όρος για τα πολλά ξύλινα τμήματα του σπιτιού που ανέλαβε να περατώσει ένας περίφημος μάστορας από το Βόλο, ο Κόντος, που έστησε ένα ολόκληρο εργαστήριο εντός της αυλής και δούλευε για χρόνια νυχθημερόν με τους βοηθούς του. Τα πλακάκια για τα μπάνια έγιναν ειδική παραγγελία στο Μεξικό και τα σχέδια των μπάνιων είναι ακόμα και σήμερα αληθινά πρωτοποριακά. Τα χρώματα εντυπωσιακά και διαφορετικά για κάθε δωμάτιο, όπως το κατακόκκινο δωμάτιο που φιλοξενούσε τον Σαλβαντόρ Νταλί. Στις οροφές μοναδικές πλάκες Καβάλας, ενώ η πέτρα που κυριαρχεί παντού μεταφέρθηκε από το γειτονικό λατομείο των Φούρνων. Δυόμισι χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα, πέντε συνολικά όροφοι, ένας πύργος  που δεσπόζει στη μέση της εσωτερικής αυλής, στην κορυφή του οποίου ένα παρατηρητήριο-καθιστικό με θέα που κόβει την ανάσα, επίπεδα απομονωμένα που εξασφαλίζουν την ιδιωτικότητα των επισκεπτών, υπαίθριες τραπεζαρίες, βεράντες με μοναδική αίσθηση απεραντοσύνης μπροστά τους. Αλλά και η φύση με πεύκα και πουρνάρια που φύονται παντού και το ζωικό βασίλειο που κυριαρχούσε τριγύρω με λαγούς, αγριογούρουνα, ζαρκάδια να περιφέρονται ελεύθερα. Το ιδανικό μέρος για να χτίσει κανείς το ιδανικό σπίτι.

Ο Γιάννης Καρράς στο προαύλιο της βίλας του

Ένα σπίτι που όφειλε να υπηρετήσει και διακοσμητικά τις γραμμές της αρχιτεκτονικής, συμπληρώνοντας εσωτερικά την αίσθηση του διαφορετικού. Η κυρία Μαργαρτα Καρρά, σύζυγος του ιδιοκτήτη ανέλαβε το έργο της εσωτερικής φροντίδας, συνεπικουρούμενη από την αθηναία διακοσμήτρια κυρία Λιβαθινού. Εντυπωσιακά πλακίδια με σταυρούς, δερμάτινες μαργαρίτες σε ολόκληρες επιτοίχιες όψεις φιλοτεχνημένες από τον καλλιτέχνη Γιαλούρη, που δημιούργησε πραγματικά έργα τέχνης όπως το μπαρ από δέρμα, τα ασπρόμαυρα δερμάτινα λουλούδια, τα καράβια και τα λαϊκά μοτίβα που κοσμούν μεγάλα τμήματα του σπιτιού. Αλλά και οι λεπτομέρειες που έκαναν το σύνολο να ξεχωρίσει. Σπάνια έπιπλα επιλεγμένα σε διάφορες γωνιές της γης, ένα τζάκι που φτιάχτηκε και γκρεμίστηκε τρεις φορές για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, σερβίτσια και πιατέλες εξαιρετικής αισθητικής, φινέτσας και μεγάλης αξίας, που έφταναν σε μυθικά για την εποχή ποσά, αλλά και σπάνια κομμάτια που μεταφέρθηκαν από το κότερο του εφοπλιστή για να κοσμήσουν το σπίτι, αλλά και έργα τέχνης, βαρύτιμες μπερζέρες, φλοκάτες από τα καλύτερα κλωστήρια και λεπτομέρειες γοητευτικές όπως οι Μυρτιές που ξεφόρτωναν τα φορτηγά για να στολίσουν τα αναρίθμητα βάζα του σπιτιού. Μια εκπληκτική ακόμα και σήμερα κουζίνα, υπόδειγμα αισθητικής και ανέσεων, δεσπόζει στους κάτω ορόφους. Ένα σπίτι που σεβόταν απόλυτα οι ιδιοκτήτες αλλά και το προσωπικό που συνήθιζε να περπατά με ειδικά μάλλινα σοσόνια για να προστατεύει τα πολύτιμα πατώματα.

Ένα σπίτι όμως που τιμούσαν και αγαπούσαν και οι δεκάδες φιλοξενούμενοι που περνούσαν εδώ τις διακοπές και τις μέρες της χαλάρωσης. Ένα σπίτι που ο ιδιοκτήτης και εμπνευστής του, Γιάννης Καρράς, έκανε σαφές από την αρχή πως δημιουργήθηκε για να φιλοξενεί ανθρώπους και όχι να παραμένει κλειστό και μουσειακό. Στην αρχή τα μέλη της οικογένειας, τα παιδιά και η σύζυγος και κατόπιν οι αναρίθμητοι επώνυμοι φίλοι. Ο  Κωνσταντίνος Καραμανλής που ως πρωθυπουργός περνούσε αρκετές από τις διακοπές του φιλοξενούμενος του εφοπλιστή, έχοντας αγαπημένες γωνιές και δικό του δωμάτιο που ακόμα και σήμερα έχει το όνομα του. Ο Σαλβαντόρ Νταλί, ο κορυφαίος σουρεαλιστής ζωγράφος με το αγαπημένος του κατακόκκινο δωμάτιο, βρήκε εδώ ένα καταφύγιο έμπνευσης και δημιουργίας, φιλοτεχνώντας υπέροχα έργα που εμπνεύστηκε σε αυτό το αρμονικό περιβάλλον. Η μεγάλη πιανίστα Τζίνα Μπαχάουερ, κουμπάρα του ιδιοκτήτη που το δωμάτιο της ήταν πάντα διαθέσιμο και φυσικά το μεγάλο πιάνο στο κάτω σαλόνι για τις στιγμές της μουσικής αφοσίωσης. Και εκατοντάδες άλλοι επώνυμοι, πολιτικοί, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, το τζετ σετ της εποχής που φιλοξενούνταν στη βίλα ή απλά ανηφόριζε για τα αναρίθμητα πάρτι, τα απογευματινά κοκτέιλ ή τα γεύματα στην υπέροχη ροτόντα της σκεπαστής αυλής.

Περισσότεροι από χίλιοι άνθρωποι υπολογίζεται ότι περνούσαν από κει το χρόνο. Από το Πάσχα μέχρι τον Οκτώβριο το σπίτι δεν άδειαζε από κόσμο. Στους κήπους του δινόταν οι δεξιώσεις και τα έπαθλα όλων των αγώνων ιστιοπλοΐας, ιππασίας και γκολφ που φιλοξενούνταν στο συγκρότημα. Οι υψηλοί προσκεκλημένοι του κότερου Καρίτα αλλά και όσοι έδεναν στη μαρίνα με τα κότερα τους ανέβαιναν για να θαυμάσουν το σπίτι, που διέθετε και δικό του ιδιωτικό λιμανάκι για να αράζουν τα κότερα των υψηλών προσωπικοτήτων, όπως ο Ζισκάρ Ντεστέν, που έφταναν ιγκόγκνιτο για να περάσουν λίγες μέρες μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Οι φωτογραφίες στους τοίχους της βίλας από τα μυθικά πάρτι των 70ς και 80ς μαρτυρούν μέρος της ιστορίας με αναρίθμητες στιγμές μοναδικής λάμψης που λίγα μέρη στην Ελλάδα ευτύχησαν να ζήσουν. Τζετ σέτερς όπως ο Ροκφέλερ, ο Νουρέγιεφ, η Φιόνα Φον Τίσεν, η Ίρα φον Φιρστενμπεργκ, η Τζουλιάνα  της Ολλανδίας, ο Αλβέρτος του Μονακό, άραβες Κροίσοι, ο γιος του Αγά Χαν, ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ, ο Φρανσουά Μιτεράν, η Μαργκότ Φοντέιν, αλλά και όλοι οι ανταγωνιστές του εφοπλιστές, υπουργοί ελληνικών κυβερνήσεων, ξένοι πολιτικοί και ζάπλουτοι από όλο τον κόσμο.

Ο Δημήτρης Χορν, προσωπικός φίλος του Γιάννη Καρρά και η Κατίνα Παξινού βρέθηκαν σε ένα από τα μυθικά γεύματα στη βίλα.

Στο βιβλίο εντυπώσεων της βίλας οι υπογραφές είναι βαριές σαν ιστορία. Αλλά και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης ένας πραγματικός μπον βιβέρ ζούσε με αληθινά αριστοκρατικό τρόπο στο ιδιωτικό του διαμέρισμα στη βίλα ή στους κοινόχρηστους χώρους, παίρνοντας το πρωινό του στις 9, διαβάζοντας τις πρωινές εφημερίδες, κυκλοφορώντας πάντα διακριτικά ανάμεσα στο προσωπικό και χωρίς να παρυσφρύει, όπως θυμούνται σήμερα οι εργαζόμενοι του σπιτιού εκείνης της εποχής, ποτέ στους χώρους εργασίας τους παρά μόνο στις γιορτές που διακριτικά εμφανιζόταν στις κουζίνες για να κάνει τα απαραίτητα δώρα στους εργαζόμενους. Μια μέρα εξομολογήθηκε στον έμπιστο του μάγειρα, τον άνθρωπο που είχε μαζί του μέχρι το τέλος, το Θέμη Λάζαρη: ‘’Σαν κατοικία είναι μια βλακεία, σαν έργο όμως θα μείνει για πάντα’’. Ένα αληθινό έργο τέχνης που έγινε θέμα στα πρώιμα περιοδικά life style της εποχής που το παρουσίαζαν στις σελίδες τους σαν ένα ξεχωριστό σπίτι ή απλά σαν τόπο στον οποίο λάμβαναν χώρα μερικά από τα πιο μεγάλα κοσμικά γεγονότα της εποχής. Ο Ίακχος του Ταχυδρόμου φιλοξενούσε συχνά πυκνά φωτογραφίες από τα θρυλικά πάρτι και τις δεξιώσεις. Η φήμη του σπιτιού ξεπέρασε τα όρια της Ελλάδας και οι διάσημοι φίλοι του ιδιοκτήτη ή όσοι απλά περνούσαν τις διακοπές τους στο συγκρότημα επεδίωκαν να βρεθούν έστω και για μια απλή επίσκεψη λίγων ωρών εντός του.

Η Βίλα Γαλήνη ανακαινίστηκε το 2003 όπως και το 2009, όταν όλη η φυσιολογική φθορά αποκαταστάθηκε και οι εγκαταστάσεις της βελτιώθηκαν.

ΠΗΓΗ

Στο βιβλίο εντυπώσεων της βίλας οι υπογραφές είναι βαριές σαν ιστορία. Αλλά και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης ένας πραγματικός μπον βιβέρ ζούσε με αληθινά αριστοκρατικό τρόπο στο ιδιωτικό του διαμέρισμα στη βίλα ή στους κοινόχρηστους χώρους, παίρνοντας το πρωινό του στις 9, διαβάζοντας τις πρωινές εφημερίδες, κυκλοφορώντας πάντα διακριτικά ανάμεσα στο προσωπικό και χωρίς να παρυσφρύει, όπως θυμούνται σήμερα οι εργαζόμενοι του σπιτιού εκείνης της εποχής, ποτέ στους χώρους εργασίας τους παρά μόνο στις γιορτές που διακριτικά εμφανιζόταν στις κουζίνες για να κάνει τα απαραίτητα δώρα στους εργαζόμενους. Μια μέρα εξομολογήθηκε στον έμπιστο του μάγειρα, τον άνθρωπο που είχε μαζί του μέχρι το τέλος, το Θέμη Λάζαρη: ‘’Σαν κατοικία είναι μια βλακεία, σαν έργο όμως θα μείνει για πάντα’’. Ένα αληθινό έργο τέχνης που έγινε θέμα στα πρώιμα περιοδικά life style της εποχής που το παρουσίαζαν στις σελίδες τους σαν ένα ξεχωριστό σπίτι ή απλά σαν τόπο στον οποίο λάμβαναν χώρα μερικά από τα πιο μεγάλα κοσμικά γεγονότα της εποχής. Ο Ίακχος του Ταχυδρόμου φιλοξενούσε συχνά πυκνά φωτογραφίες από τα θρυλικά πάρτι και τις δεξιώσεις. Η φήμη του σπιτιού ξεπέρασε τα όρια της Ελλάδας και οι διάσημοι φίλοι του ιδιοκτήτη ή όσοι απλά περνούσαν τις διακοπές τους στο συγκρότημα επεδίωκαν να βρεθούν έστω και για μια απλή επίσκεψη λίγων ωρών εντός του.

Η Βίλα Γαλήνη ανακαινίστηκε το 2003 όπως και το 2009, όταν όλη η φυσιολογική φθορά αποκαταστάθηκε και οι εγκαταστάσεις της βελτιώθηκαν.

- See more at: http://www.parallaximag.gr/travel/i-vila-toy-thryloy#sthash.nLZbt1hT.dpuf